بانک جزوات و مقالات تخصصی و کاربردی ترجمه ® ویژه دروس پزشکی ®

باکتری‌های موجود در شکمبه که یکی از بخش‌های تشکیل‌دهنده معده گاو هستند، می‌توانند پلاستیک‌ها را تجزیه کنند که نشان‌دهنده یک روش سازگار با محیط‌زیست برای کاهش آشغال‌ها است. ​

تجزیه پلاستیک تازه به شدت سخت است، اما محققان در اتریش کشف کرده‌اند که باکتری‌های شکمبه گاو که یکی از چهار بخش شکم آن است می‌توانند انواع خاصی از مواد موجود در همه جا را هضم کنند که نشان‌دهنده یک روش پایدار برای کاهش آشغال‌های پلاستیکی است. ​

دانشمندان مظنون هستند که چنین باکتری‌هایی ممکن است مفید باشند چون رژیم غذایی گاو شامل پلی استره‌ای گیاهی طبیعی است. دکتر دوریس ریبیچ، از دانشگاه منابع طبیعی و علوم زندگی در وین گفت: "یک جامعه میکروبی عظیم در شبکه شکمبه زندگی می‌کند و مسئول هضم غذا در حیوانات است، بنابراین ما شک کردیم که برخی فعالیت‌های بیولوژیکی نیز می‌توانند برای هیدرولیز پلی استر استفاده شوند،" نوعی واکنش شیمیایی که منجر به تجزیه می‌شود. به عبارت دیگر، این میکرو ارگانیزم‌ها می‌توانند مواد مشابهی را تجزیه کنند، بنابراین نویسندگان مطالعه فکر کردند که آن‌ها ممکن است قادر به تجزیه پلاستیک‌ها نیز باشند. ​

ریبیچ و همکارانش به سه نوع پلی استرها نگاه کردند. یکی از آن‌ها پلی‌اتیلن ترفتالات است که عموما به عنوان پی ای تی شناخته می‌شود و یک پلیمر مصنوعی است که معمولا در منسوجات و بسته‌بندی به کار می‌رود. دو مورد دیگر شامل یک پلاستیک زیست تخریب پذیر است که اغلب در کیسه‌های پلاستیکی قابل ترکیب (‏پلی بوتیلن آدیپات ترفتالات، PBAT)‏و یک ماده پوشیده شده (‏پلی اتیلن فورانوات، PEF)‏که از منابع تجدید پذیر ساخته شده‌است، استفاده می‌شود. ​

آن‌ها مایع شکمبه را از کشتارگاه اتریش برای بدست آوردن میکرو ارگانیسم‌هایی که آزمایش می‌کردند، به دست آوردند. آن‌ها سپس آن مایع را با سه نوع پلاستیک تست کردند (‏که هم به شکل پودر و هم به شکل فیلم تست شدند)‏تا درک کنند که پلاستیک تا چه حد می‌تواند به طور موثر تجزیه شود. ​

با توجه به نتایج آن‌ها، که اخیرا در Frontiers در مهندسی زیستی و بیوتکنولوژی منتشر شده‌اند، هر سه پلاستیک می‌توانند توسط میکرو ارگانیزم‌های شکم‌های گاو تجزیه شوند، و پودرهای پلاستیکی سریع‌تر از فیلم پلاستیکی تجزیه شوند. در مقایسه با تحقیقات مشابهی که بر روی میکروارگانیسم‌های منفرد انجام شده‌است، ریبیچ و همکارانش دریافتند که مایع شکمبه موثرتر است، که ممکن است نشان دهد که جامعه میکروبی آن می‌تواند یک مزیت هم افزایی داشته باشد که ترکیب آنزیم‌ها به جای هر آنزیم خاص، چیزی است که تفاوت را ایجاد می‌کند. ​

اگرچه کار آن‌ها تنها در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده‌است، ریبیچ می‌گوید: " با توجه به مقدار زیادی از شکمبه که هر روز در کشتارگاه‌ها انباشته می‌شود، تصور افزایش مقیاس آسان خواهد بود." با این حال، او هشدار می‌دهد که چنین تحقیقاتی می‌تواند پرهزینه باشد، زیرا تجهیزات آزمایشگاهی گران هستند، و چنین مطالعاتی نیازمند مطالعات مقدماتی برای بررسی میکروارگانیسم‌ها هستند. ​

با این حال، ریبیچ منتظر تحقیقات بیشتر در این زمینه است و می‌گوید که جوامع میکروبی به عنوان یک منبع بالقوه سازگار با محیط‌زیست کم‌تر مورد بررسی قرار گرفته‌اند. ​

​