بانک جزوات و مقالات تخصصی و کاربردی ترجمه ® ویژه دروس پزشکی ®

ما درباره ایمنی کوتاه‌مدت هر یک از واکسن‌ها چه می‌دانیم؟

به طور کلی، هر دو واکسن mRNA کاملا ایمن هستند این خبر خوبی است، و این باید پیام غالب برای بیماران ما باشد. اما هیچ واکسنی (‏در واقع هیچ چیزی در پزشکی)‏۱۰۰ % ایمن نیست. ​

قبل از بحث در مورد عوارض جانبی , باید اذعان کنیم که ایمنی واکسن‌های کوید19 برای مدتی در کانون توجه قرار خواهد گرفت . این واکسن‌ها واکسن‌های جدیدی برای یک بیماری جدید هستند . وقایع نادر در اخبار ظاهر می‌شوند، توجه را بیشتر می‌کنند و نگرانی نسبت به ریسک واقعی نامتناسب است. وظیفه ما این است که این رویداده‌ای غیر معمول را در چشم‌انداز قرار دهیم و تاکید کنیم که این خطرات بسیار کم‌تر از خطر بیمار شدن با کوید19 هستند . ​

این دو واکسن اول به عنوان "reactogenic" طبقه‌بندی می‌شوند به این معنی که باعث ایجاد برخی عوارض جانبی در بیشتر افرادی می‌شوند که آن‌ها را دریافت می‌کنند و منعکس‌کننده پاسخ ایمنی سریع تولید شده توسط آن‌ها هستند. در عمل بالینی، ما باید این واکسن‌ها را به جای واکسن انفلوانزای سالانه، در دسته عوارض جانبی واکسن ترکیبی شینگلر (‏Shingrix)‏قرار دهیم. ​

شایع‌ترین عارضه جانبی درد در محل تزریق است، به خصوص در ۱۲ تا ۲۴ ساعت پس از تزریق. در حدود ۱ % از شرکت کنندگان در آزمایش‌ها، درد را به صورت "شدید" طبقه‌بندی کردند. خستگی و سردرد از دیگر عوارض جانبی نسبتا شایع هستند. تب بالا کم‌تر اتفاق می‌افته. این عوارض جانبی به طور کلی در عرض چند روز حل می‌شوند و به استامینوفن و یا یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن پاسخ می‌دهند. به طور کلی، عوارض جانبی در گیرندگان جوان‌تر واکسن نسبت به افراد مسن‌تر شایع‌تر است و تزریق دوم عوارض جانبی بیشتری نسبت به تزریق اول ایجاد می‌کند. ​

برخی از افرادی که این واکسن‌ها را دریافت می‌کنند، قرمزی، گرما و خارش را در اطراف محل تزریق تجربه می‌کنند و به صورت تاخیری، معمولا ۵ تا ۱۴ روز بعد از تزریق ظاهر می‌شوند. آدنوپاتی منطقه‌ای (‏به خصوص آگزیلاری)‏نیز ممکن است. این علائم چند روز طول می‌کشند و منع دریافت واکسن دوم نیستند. برخی از آن‌ها با آنتی‌هیستامین‌های خوراکی و استروئیدهای موضعی درمان شده‌اند. ​

در آزمایش‌های بالینی، فلج بل بیشتر در دریافت کنندگان واکسن گزارش شد تا در گروه کنترل، اما تعداد زیادی از بیماران به این نتیجه نرسیدند که این فراتر از چیزی است که به طور طبیعی در جمعیت این اندازه به طور اتفاقی مشاهده می‌شود. موردی از سندرم گیلن باره یا myelitis transverse وجود نداشت. ​

اگر چه در هر دو آزمایش، افزایش حساسیت به طور مساوی در گروه دارونما و واکسن رخ داد، اما پس از توزیع واکسن‌ها در بریتانیا و ایالات‌متحده، گزارش‌هایی مبنی بر اینکه دریافت کنندگان واکسن، واکنش‌های آلرژیک شدیدی (‏آنافیلاکسی)‏را در مدت کوتاهی پس از دریافت اولین دوز تجربه می‌کنند، منتشر شد. ظن اصلی فعلی در ایجاد این واکنش‌ها پلی‌اتیلن گلیکول است، ترکیبی که در هر دو واکسن وجود دارد. به دلیل این رویداده‌ای نادر، مدیریت واکسن‌ها شامل یک دوره ۱۵ دقیقه‌ای مشاهده بعد از واکسیناسیون ۳۰ دقیقه برای کسانی است که سابقه واکنش‌های آلرژیک شدید از هر نوعی دارند.

بسیار مهم است که تاکید کنیم که این واکنش‌های آلرژیک غیر معمول هستند. برآورد فعلی این است که آنافیلاکسی با واکسن فایزر در حدود ۶ مورد در هر ۱ میلیون دوز و با واکسن مودرنا در حدود ۲ در هر ۱ میلیون اتفاق خواهد افتاد. اگر چه این میزان واکنش‌های آلرژیک شدید بالاتر از واکسن‌های دیگر است، آن‌ها به طور قابل‌توجهی کم‌تر از میزان گزارش‌شده با پنی‌سیلین هستند، که تخمین زده می‌شود ۱ در ۵۰۰۰ باشد. اما از آنجا که حساسیت شدید به پنی‌سیلین به عنوان داستان‌های خبری ظاهر نمی‌شود، چالش ما این است که این خطر را در مطالعه قرار دهیم. (‏آخرین بررسی / به روز رسانی در ۱۰ فوریه ۲۰۲۱)